دیابت نوع ۱ یک بیماری خودایمنی مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های بتای تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله کرده و آنها را از بین می برد. از آنجایی که انسولین برای تنظیم سطح قند خون ضروری است، افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ باید برای مدیریت وضعیت خود به درمان با انسولین متکی باشند. اما آیا دیابت نوع ۱ بدون انسولین قابل درمان است؟ بیایید بررسی کنیم که آخرین تحقیقات و دستورالعمل های پزشکی در این مورد چه می گویند.

چرا انسولین برای دیابت نوع ۱ ضروری است؟

انسولین هورمونی است که به گلوکز (قند) از غذایی که می‌خورید کمک می‌کند وارد سلول‌های شما شود، جایی که برای انرژی استفاده می‌شود. در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، بدن انسولین کمی تولید می کند یا اصلاً انسولین تولید نمی کند که باعث می شود سطح قند خون به طور خطرناکی بالا برود. بدون انسولین، بدن نمی تواند به درستی از گلوکز برای تامین انرژی استفاده کند که منجر به عوارضی مانند:

• کتواسیدوز دیابتی (DKA) – یک وضعیت تهدید کننده زندگی ناشی از تجمع اسیدها (کتون ها) در خون.
• کم آبی شدید به دلیل افزایش ادرار.
• آسیب به اندام ها در طول زمان، از جمله قلب، کلیه ها، چشم ها و اعصاب.

بنابراین، جایگزینی انسولین از طریق تزریق یا پمپ انسولین سنگ بنای درمان دیابت نوع ۱ در نظر گرفته می شود. با این حال، محققان و دانشمندان فعالانه در حال مطالعه سایر درمان‌های بالقوه هستند که می‌توانند نیاز به انسولین درمانی را در آینده کاهش دهند یا حتی از بین ببرند.

تحقیقات فعلی در مورد درمان دیابت نوع ۱ بدون انسولین

اگرچه انسولین درمان اولیه باقی می ماند، رویکردهای جدیدی برای کمک به بدن برای بازگرداندن تولید انسولین طبیعی یا مدیریت موثرتر سطح قند خون در حال بررسی است. برخی از استراتژی های امیدوار کننده عبارتند از:

۱. پانکراس و پیوند سلول های جزیره‌های پانکراس

• در برخی موارد، پزشکان می‌توانند پانکراس سالم یا سلول‌های بتا (سلول‌های جزیره‌ای) تولیدکننده انسولین را از یک اهداکننده پیوند بزنند.
• این می تواند توانایی بدن برای تولید طبیعی انسولین را بازیابی کند.
• با این حال، پیوند نیاز به داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی مادام العمر دارد تا از پس زدن جلوگیری شود، که خطر عفونت و سایر عوارض را افزایش می دهد.

۲. ایمونوتراپی

• از آنجایی که دیابت نوع ۱ یک بیماری خود ایمنی است، محققان در حال آزمایش درمان هایی هستند که سیستم ایمنی را هدف قرار می دهد تا از حمله آن به سلول های بتا جلوگیری کند.
• برخی از داروها برای محافظت از سلول های بتا باقی مانده و به طور بالقوه بازگرداندن تولید انسولین طراحی شده اند.
• به عنوان مثال می توان به تپلیزوماب (teplizumab) (که اخیراً برای به تعویق انداختن شروع دیابت نوع ۱ در افراد در معرض خطر تأیید شده است) اشاره کرد.

۳. درمان با سلول های بنیادی

• سلول های بنیادی می توانند به طور بالقوه به سلول های بتا تولید کننده انسولین تبدیل شوند.
• تحقیقات در حال انجام بر روی توسعه راه هایی برای پیوند سلول های بتا مشتق از سلول های بنیادی بدون ایجاد پاسخ ایمنی متمرکز است.
• آزمایشات بالینی اولیه امیدوارکننده بوده است اما هنوز به طور گسترده در دسترس نیست.

۴. ژن درمانی

• ژن درمانی شامل اصلاح یا جایگزینی ژن های معیوب برای بازگرداندن عملکرد سلول های بتا یا بهبود توانایی بدن برای تولید انسولین است.
• در حالی که این رویکرد هنوز در مرحله آزمایشی است، به طور بالقوه می تواند به یک راه حل طولانی مدت برای دیابت نوع ۱ منجر شود.

۵. گلوکاگون و سایر درمان های مبتنی بر هورمون

• محققان در حال بررسی هستند که آیا می توان از هورمون های دیگر (مانند گلوکاگون) در کنار یا به جای انسولین برای تثبیت سطح قند خون استفاده کرد.
• برخی کارآزمایی‌ها نشان داده‌اند که ترکیب گلوکاگون و سایر درمان‌های هورمونی ممکن است نیاز به انسولین را کاهش دهد، اما این هنوز یک درمان مستقل در نظر گرفته نمی‌شود.

سبک زندگی و درمان های کمکی

در حالی که انسولین ضروری است، برخی تغییرات سبک زندگی و داروهای غیر انسولینی می توانند کنترل قند خون را بهبود بخشند و نیاز به انسولین را کاهش دهند:

۱. رژیم غذایی و تغذیه

• یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات می تواند به کاهش میزان انسولین مورد نیاز برای مدیریت افزایش قند خون کمک کند.
• شمارش کربوهیدرات ها و متعادل کردن آنها با پروتئین و چربی های سالم می تواند به تثبیت سطح قند خون کمک کند.

۲.ورزش کنید

• فعالیت بدنی منظم حساسیت بدن به انسولین را افزایش می دهد و مدیریت سطح قند خون را آسان تر می کند.
• ورزش همچنین به مدیریت وزن کمک می کند و خطر عوارض قلبی عروقی را کاهش می دهد.

۳. داروهای کمکی

• برخی از داروهای مورد استفاده برای دیابت نوع ۲، مانند مهارکننده های SGLT2 و آگونیست های گیرنده GLP-1، برای استفاده در دیابت نوع ۱ آزمایش می شوند.
• این داروها به بدن کمک می کنند سطح قند خون را پایین بیاورند و ممکن است میزان انسولین مورد نیاز را کاهش دهند.

چرا درمان بدون انسولین هنوز واقعیت ندارد؟

با وجود تحقیقات امیدوارکننده، هنوز هیچ درمانی ثابت نشده است که به طور کامل جایگزین انسولین درمانی برای دیابت نوع ۱ شود. این به این دلیل است که:

• دیابت نوع ۱ ناشی از تخریب کامل سلول های بتا است – پس از نابودی، بدن نمی تواند به طور طبیعی انسولین تولید کند.
• بیشتر درمان‌هایی که در حال بررسی هستند هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند یا به داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی نیاز دارند که خطراتی برای سلامتی دارند.
• حتی در موارد موفقیت آمیز پیوند، نیاز به انسولین ممکن است کاهش یابد، اما به طور کامل از بین نرود.

این چه معنایی برای شما دارد

در حالی که درمان بدون انسولین هنوز واقعیت ندارد، آینده درمان دیابت نوع ۱ امیدوار کننده است. پیشرفت در تحقیقات سلول های بنیادی، ایمونوتراپی و پیوند می تواند در نهایت نیاز به درمان با انسولین را کاهش دهد یا از بین ببرد.

تا آن زمان، مدیریت موثر دیابت نوع ۱ شامل ترکیبی از موارد زیر است:

✔️ انسولین درمانی منظم

✔️رژیم غذایی متعادل و ورزش

✔️ پایش قند خون

✔️ همکاری نزدیک با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تنظیم درمان در صورت نیاز

نتیجه گیری

در حال حاضر، انسولین موثرترین و ضروری ترین درمان برای دیابت نوع ۱ است. با این حال، تحقیق در مورد درمان‌های جدید – مانند ایمونوتراپی، ژن درمانی و پیوند سلول‌های بنیادی – امیدی را برای درمان‌های آتی که ممکن است نیاز به انسولین را کاهش داده یا حتی از بین ببرند، ارائه می‌کند. تا آن زمان، مدیریت دقیق سطح قند خون از طریق انسولین، رژیم غذایی، ورزش و دارو بهترین رویکرد برای زندگی خوب با دیابت نوع ۱ است.

با مطلع ماندن و همکاری نزدیک با تیم مراقبت های بهداشتی خود، می توانید دیابت نوع ۱ را به طور موثر مدیریت کنید و از پیشرفت های آینده در درمان بهره مند شوید.