بعد از بیش از یک سال بسته بودن مدارس و اختلال در برنامه‌های تحصیلی طی همه‌گیری کرونا، کودکان و نوجوانان بالاخره کم کم مهیای بازگشت به تحصیل حضوری می‌شوند. برگشت به مدارس گام مثبتی در جهت بازگشت به زندگی نرمال است. ولی دانش‌آموزان و اولیای آن‌ها ممکن است درباره‌ی آن مردد باشند، به‌خصوص با وجود سویه‌های جدید در گردش ویروس کرونا، موارد بیشتر کووید-۱۹ بین کودکان و نوجوانان و طغیان بیماری در برخی مناطق.
عدم اطمینان درباره‌ی خطرها و قواعد ویروس کرونا می‌تواند بازگشت بچه‌ها را به کلاس‌های حضوری مورد تردید قرار دهد. به‌علاوه تاثیر مستقیم ناشی از ماه‌ها دور بودن از رویدادهای اجتماعی، در کنار فقدان و سوگ، ممکن است سبب شود که برخی کودکان نیاز به حمایت اضافه داشته باشند. دکتر کاریسا پریش، دستیار پزشک و معاون روانشناسی پزشکی کودکان در مرکز کودکان جانز هاپکینز، راهنمایی‌هایی را در اختیار والدین و مراقبان کودکان می‌گذارد.
آنچه در این مقاله خواهید خواند
بازگشت به مدرسه پس از کووید-۱۹ ، احساسات درهم‌تنیده
تعطیلی‌ها، روزهای طولانی در خانه و روزمرگی‌های خانوادگی تغییریافته درطول دوران کووید-۱۹ تقریبا بر همه اثر گذاشته است. کودکان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. ممکن است واقع‌بینانه نباشد اگر تصور کنیم همه‌ی کودکان می‌توانند دوباره مثل دوران قبل کرونا و به دور از هر گونه احساسات درهم و برهم، از رهایی و انتظار تا غصه و هراس، به مدرسه بازگردند.
پریش می‌گوید: «برخی کودکان ممکن است هیجان‌زده باشند. برخی دیگر ممکن است غمگین یا مضطرب باشند.» او ادامه می‌دهد: «یک سال و نیم اخیر به مانند یک طوفان بوده است و بازگشت به کلاس ممکن است احساساتی ناشی از هر آن چه از سر گذرانده شده را به جنبش درآورد: مسائلی همچون ندیدن دوستان، ماندن در خانه برای مدتی طولانی یا حتی از دست دادن یک عزیز.»
توصیه‌هایی برای والدین:
- هر زمان که می‌توانید برنامه‌ای بچینید.
- بپذیرید که شما و فرزندتان ممکن است احساسات متنوعی داشته باشید و برای این احساسات در ذهن خود جا باز کنید.
ملاحظات خاص _ بچه‌هایی که یکی از عزیزانشان را از دست داده‌اند
با بیش از ۶۰۰،۰۰۰ مرگ مرتبط با کرونا در آمریکا، هزاران کودک یک والد خود را از دست داده‌اند، بسیاری دیگر مرگ پدربزرگ و مادربزرگ، عزیزان یا دیگر بالغین مهم در زندگی‌شان را تجربه کرده‌اند. بازگشت به مدرسه می‌تواند لایه‌ای دیگر از استرس به کودکانی اضافه کند که در حال دست و پنجه نرم کردن با چنین غم‌هایی هستند. پریش می‌گوید این حائز اهمیت است که اعضای خانواده برای حمایت از کودکان داغ‌دیده متحد شوند و درک کنند که فقدان و سوگ می‌تواند به اشکال مختلف تجربه شود.
در جریان گذاشتن مدرسه‌ی کودک می‌تواند کمک‌کننده باشد. پریش توصیه می‌کند: «اگر کودکی یکی از اعضای خانواده را از دست داده است، این موضوع را با مسئولین مدرسه در میان بگذارید، تا به آن‌ها کمک کنید برای بازگشت کودک به مدرسه آماده شوند. نیاز است حواسمان بیشتر به یک کودک داغ‌دیده باشد تا ببینیم چگونه با غم کنار می‌آید.» افراد بالغ در مدرسه همچنین می‌توانند به کودک کمک کنند تا با شرایط خو بگیرد و به او کمک کنند تا با سوال‌هایی که هم‌کلاسی‌ها می‌پرسند و دیگر یادآورهای فقدانش مواجه شود.
توصیه‌هایی برای والدین
احساسات خود را با افرادی که در شبکه‌ی حمایتی‌تان هستند به اشتراک بگذارید و فرزند خود را نیز تشویق کنید که همین کار را یا با شما یا با دوستان خود انجام دهد. بدانید که در طول سوگواری شما و فرزندانتان تنها نیستید.
مدارس پس از کووید_ ۱۹ قوانین ممکن است متفاوت باشند
از آن جایی که واکسن‌های کووید-19 هنوز برای کودکان تایید نشده‌اند، احتیاطات مربوط به ایمنی ممکن است هنوز برای کودکان در مدرسه ضروری باشد. با لحاظ کردن فاصله‌گذاری اجتماعی که از تعامل‌های معمول بین بچه‌ها جلوگیری می‌کند، کلاس‌ها ممکن است اکنون شکل جدیدی داشته باشند. ماسک همچنان مورد نیاز است، که ممکن است برای بچه‌های کوچک‌تر دشوار باشد، به خصوص آن‌ها که بچه‌های بزرگ‌تر و واکسینه‌شده‌ای را می‌بینند که اجازه دارند بدون ماسک باشند.
پریش می‌گوید: «بچه‌های کوچک‌تر ممکن است فکر کنند که این که هنوز ناگزیر به زدن ماسک هستند منصفانه نیست. والدین و معلم‌ها باید به کودکان توضیح دهند که این برهه‌ی زمانی تا ابد طول نخواهد کشید و به محض این که شرایط برای آن‌ها امن باشد اجازه خواهند یافت ماسکشان را بردارند و از فعالیت‌های بیشتری لذت ببرند.»
توصیه‌هایی برای والدین
- به کودکان کمک کنید که بفهمند برخی جنبه‌های رفتن به مدرسه در اختیار آن‌ها نخواهد بود، ولی وقتی بزرگ شدند خواهند توانست آن‌ها را مدیریت کنند.
- در ذهن خود، میان انتظارات خود قدم بزنید و چالش‌ها را حدس بزنید. با فرزندتان نیز این فرایند را تمرین کنید.
- والدین می‌توانند با تداوم ماسک زدن الگوی خوبی برای فرزندانشان باشند. این اقدام کوچک می‌تواند در جهت حفظ ایمنی کودکان ارزش‌مند باشد.
نگرانی‌های خانواده‌ها درباره‌ی کووید-19 در مدرسه
کودکان تنها اشخاصی نیستند که در برابر احساسات تردید و عدم اطمینان آسیب‌پذیر هستند. پریش می‌گوید برای والدینی که نگران کرونا گرفتن فرزندانشان در مدرسه هستند، جستجو و یافتن اطلاعات خوب و کنش‌گر بودن می‌تواند سودمند باشد. او اضافه می‌کند: «نگاه انداختن به حقایقی که از منابع معتبر مانند CDC (مرکز کنترل و پیشگری بیماری‌ها) در دسترس می‌باشد، می‌تواند کمک کند که دورنمایی از ریسک‌های موجود داشته باشیم.»
واکسن کرونا عامل مهمی در جهت حفظ ایمنی کودکان است. پریش می‌گوید: «واکسینه کردن کودکان به محض این که واجد شرایط واکسن می‌شوند، می‌تواند برای آن‌ها محافظت ایجاد کند. اگر والدین درباره‌ی ایمنی واکسن‌ها نگران هستند، اطلاعات زیادی وجود دارد که می‌تواند خیال آن‌ها را آسوده کند. تعداد افرادی که بدون هیچ مشکلی واکسینه شده‌اند، شامل کودکان، می‌تواند اطمینان‌بخش باشد.
بازگشت به مدرسه – کمی زمان بدهید
پریش بیان می‌کند: «به صورت کلی، این بسیار مهم است که والدین متوجه شوند – و به فرزندان خود نیز بفهمانند- که تنها یک احساس صحیح درباره‌ی بازگشت به مدرسه وجود ندارد.» او اشاره می‌کند که کودکان به سرعت خود را با شرایط جدید وفق می‌دهند. حتی اگر روز اول برای آن‌ها بسیار سخت بگذرد، احتمال این که در روزهای بعدی به شرایط عادت کنند بسیار زیاد است. به علاوه اگر کودکی مضطرب است بهتر است قبل از آغاز مدرسه چندین نوبت به مدرسه‌اش سر بزند تا با محیط آشنا شود.
پریش می‌گوید برخی مدارس این دوره‌ی گذار را برای بچه‌هایی که درصد بزرگی از سال‌های زندگی‌شان را دور از بچه‌های دیگر سر کرده‌اند، تسهیل می‌کنند. معلم‌ها فعالیت‌هایی را با گروه‌هایی کوچک از بچه‌ها برگزار می‌کنند و بازی‌هایی انجام می‌دهند که ارتباطاات اجتماعی کودکان را تقویت می‌کند.
توصیه‌هایی برای والدین
- هر موقع امکانش بود به صورت تدریجی به جامعه بازگردید.
- با فرزند خود درباره‌ی این که بازگشت به مدرسه چگونه است صحبت کنید.
- به فرزند خود کمک کنید تا آن چه به او کمک می‌کند و جنبه‌هایی که کمک چندانی نمی‌کنند را شناسایی کند.
پریش می‌گوید: «کودکان بسیار منعطف و تغییرپذیر هستند، ولی اگر احساس اضطراب برای بیش از دو سه هفته تداوم یافت، وقت آن است که با مشاور مدرسه‌ی فرزندتان، متخصص اطفال یا یک متخصص دیگر مشورت کنید.»